​Spelen met aandacht

Je kent die quote vast wel ‘Wat je aandacht geeft, groeit’. Zulke wijze woorden. Dat het ook meer dan alleen wijze woorden zijn, en vooral heel echt en heel waar is, merkte ik, toen ik laatst zat te mediteren. Gewoon op de bank, niets bijzonders. Ik kon voelen in mijn eigen ervaring, hoe dat groeien in z’n werk ging. De aandacht was als voedsel, voor waar ie zich mee verbond.
Mediteren werd een avontuurlijke reis en een ontdekkingstocht rondom de vraag: wat is er allemaal mogelijk met het fenomeen aandacht?

Wie staat er aan het innerlijke stuur?
Na een tijdje spelen met aandacht, besefte ik hoe essentiëel het antwoord op de vraag is, wie er aan het stuur staat in mijn leven. Als ik niet hier-en-nu ben, me nauwelijks bewust ben van waar die aandacht zich eigenlijk mee verbindt, wie leidt dan intussen mijn leven? En waar gaat mijn reis dan in vredesnaam heen? Oeps, dat was even confronterend, om daar bij stil te staan. Want ik had geen heldere antwoorden op die vragen. En ik besefte dat ik het grootste deel van mijn leven dus zonder die antwoorden over deze planeet hol.
 
Mediteren helpt om minder mee te gaan met allerlei prikkels
Mediteren is (meestal) een persoonlijk proces. En iedereen heeft zo zijn eigen vormen, voorkeuren en redenen om te gaan mediteren. De een is nieuwsgierig, de ander wil rustig worden, sommigen verlangen naar aarding, en voor weer iemand anders is het even tijd voor zichzelf. Soms speelt dit allemaal tegelijk een rol.
Mij helpt mediteren om contact te maken met een voedende zijnskwaliteit, om me te verbinden met stilte in mezelf en om mijn zenuwstelsel even tot rust te brengen. Dan hoef ik even niet zoveel, en door niet te interfereren krijgt alles wat zich verder nog aan mij laat zien, vanzelf zijn eigen plek.

Dan zijn bijvoorbeeld die massa’s voorbijvliegende gedachten gewoon gedachten. Dan is de adem gewoon de adem, precies zoals ie gaat op dat moment. Dan is pijn gewoon pijn. Dan zijn geluiden gewoon geluiden. Gegil van de buurmeisjes schuift dan naar de achtergrond, en eenvoudig-zijn is duidelijker op de voorgrond. Dan wordt alles als het ware transparant en eenvoudig, en valt ‘moeten’ en ‘willen’ weg. Dit was aanvankelijk ook mijn ervaring toen ik laatst dus op de bank zat te mediteren. Ik zat te genieten van deze weldadige ordening, mmmm.
 
Gedachten als verlokker
Maar ineens, boem, kwamen er spectaculaire, bijzondere en ongelóóflijk interessante gedachten voorbij. Alsof een creatieve bron van gedachten gewoon in mijn gezicht explodeerde. Als een prachtige bloem die zich opende. Zoveel schoonheid! Die explosie was werkelijk een schitterende ervaring. Wat er vervolgens gebeurde was achteraf bezien ook spectaculair, maar dan heel subtiel met super kleine bewegingetjes en stapjes.
Voor ik het doorhad, knoopten zich gedachten vast aan deze schitterende bloem zoals ‘Wow, dit is wérkelijk briljánt!’ en ‘Dit móet ik vasthouden en onderzoeken, want dat leidt vast naar iets nog mooiers!’ Op dat moment herinnerde ik mezelf er weer aan, om gewoon eenvoudig te zijn en in die ruimte alles te laten gebeuren. Dus ook de neiging van mijn aandacht om zich te verbinden met de ‘gedachten-bloem’ en meteen van alles daarmee te willen doen. 
 
Hechten aan gedachten kost energie
En terwijl ik die neiging rustig bezag, merkte ik hoe er spanning in mijn lijf kwam, hoe de ademfrequentie omhoog ging en de atmosfeer volkomen veranderde. Er sprong een element van kracht op het toneel, en ik zag hoe tegelijkertijd energie zomaar weglekte. Het ging allemaal heel langzaam, het was alsof ik in slow-motion al deze gebeurtenissen stap voor stap kon volgen met mijn aandacht en ervaren in mijn lichaam.
En toen was daar het moment, waarop ik vanzelfsprekend, heel rustig en moeiteloos de aandacht weer terughaalde. Alsof er niets gebeurd was, besloot ik om me weer te laten zakken in de stilte. Het lijf kwam meteen weer tot rust.
 
Aandacht leren sturen spaart energie
Ik kon nog een aantal keren spelen met de bewegingen van de aandacht. Niet alleen zien maar ook ervaren waar de aandacht naartoe ging, waar hij zich mee wilde verbinden, waar hij voedsel aan wilde geven, en vervolgens besluiten de aandacht een andere richting op te sturen. Zacht en beslist steeds weer terugkeren naar een toestand, die weldadig aanvoelde voor mijn lichaam. Ik ervaarde hoe ik door het sturen van de aandacht mezelf kon voeden en verzorgen.
 
Het werd me duidelijk wat een super-tool het fenomeen aandacht is. Aandacht is niet vast te pakken, niet te zien, niet in woorden te vangen, maar zó goed te ervaren. Het vult, het voedt, het omhult en koestert. Aandacht is prachtig, eist niets, put uit een eindeloze bron, en is waardevol van zichzelf. Heel belangrijk dus om zuinig en bewust met deze enorme kracht om te gaan!
 
Zacht en oordeelloos omgaan met fladderende aandacht
Sindsdien ben ik me vaker bewust van waar mijn aandacht eigenlijk vertoeft, waar hij zich mee verbindt, nu. Het vraagt om een eerlijke, open houding, en zonder enig oordeel. Ontdekken waar de aandacht precies vertoeft, dat zijn essentiële momenten. Gewoon, omdat er direct een heel belangrijke keuze op volgt. De keus om de aandacht de vrije loop te laten, zodat ie zich geheid verbindt met al die oordelende gedachten die omhoog floepen. Of de aandacht vriendelijk en rustig te leiden naar iets wat mij voedt en ondersteunt. Zo gaaf en bevredigend om daar zélf aan het stuur te gaan staan!

Waar wil je werkelijk graag aandacht aan geven?
Als je gezondheid je lief is, neem dan eens vaker de tijd om op te merken waar je aandacht eigenlijk is. Waar heeft ie zich mee verbonden? Is het een of andere onbewuste gedachte? Je hoeft natuurlijk niet meteen een kwartier te gaan mediteren. Het kan ook tussendoor, gewoon een paar minuutjes. even zitten en opmerken waar je aandacht is.
Vraag jezelf vervolgens af waar je aandacht aan wilt geven. Wat heeft werkelijk voeding en zorg nodig in jou? Want aandacht is kwaliteits-voeding, is ‘super-zorg’ en gratis beschikbaar, in jezelf. Gebruik het daarom met wijsheid!
​
Laat hieronder een reactie achter of vertel iets over jouw ervaring met het geven van aandacht.

Wat zie je eerst? De wolken of de ringen in het water? Waar verbindt jouw aandacht zich mee?